Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
Την Τρίτη 17 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε το κρίσιμο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Εργαζομένων CTS, για την απόφαση του διεκδικητικού πλαισίου, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση της διαπραγμάτευσης με τη διοίκηση όσον αφορά τη νέα ΣΣΕ. Σε αυτό το ΔΣ, η πλειοψηφούσα δύναμη της ΕΔΕ, αποφάσισε μέσω της υποτιθέμενης απόλυτης πλειοψηφίας ένα πλαίσιο «λευκή επιταγή», προκειμένου να υπογράψουν άλλη μία σύμβαση στα μέτρα της εργοδοσίας. Από ότι φαίνεται αυτή είναι η στρατηγική που θα ακολουθήσουν ενιαία για όσες θυγατρικές ξεκινάνε τη διαπραγμάτευση για νέα σύμβαση, αφού και στο Γερμανό κατέθεσαν και ψήφισαν παρόμοιο πλαίσιο.
Στο υποτιθέμενο αυτό «πλαίσιο» δεν περιλαμβάνεται καμία συγκεκριμένη αναφορά για το ποσοστό αύξησης που θα ζητήσει το σωματείο για τους εργαζόμενους, παρά μόνο ένα γενικόλογο ευχολόγιο για εξίσωση των μισθών και των δικαιωμάτων προς τα πάνω με βάση την απαράδεκτη σύμβαση του Νοέμβρη του 2021. Σε μία κρίση ειλικρίνειας το προεδρείο μάλιστα δήλωσε ότι αυτό που θέλει να πετύχει, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κάλυψη της προσωπικής διαφοράς, έτσι ώστε η εργοδοσία να δώσει από μόνη της μετά αυξήσεις με ατομική σύμβαση. Έχουν στο μυαλό τους δηλαδή ότι η σύμβαση που υπογράψανε και κρατά τους εργαζόμενους στη CTS στον μισθολογικό πάτο του κλάδου, μπορεί να καλύψει της ανάγκες ενός εργαζόμενου και αφήνουν την εργοδοσία να δώσει ότι νομίζει προκειμένου να πλουτίσουμε!!! Αφού περιμέναμε στην ανακοίνωση του σωματείου να προτρέψουν τους εργαζόμενους να ράψουν τσέπες γιατί δεν θα έχουν που να βάλουν την αύξηση!!!
Το ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο που καταθέσαμε αλλά και κοινοποιήσαμε στους εργαζόμενους από τον Ιούλιο ακόμα (βλέπε εδώ), απορρίφθηκε από την πλειοψηφία του σωματείου, ιδιαίτερα μάλιστα τα σημεία που αφορούσαν το μισθολογικό και θα έδιναν λύση στα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε από την ακρίβεια, αφού προβλέπει αυξήσεις πάνω από την προσωπική διαφορά για όλους τους εργαζόμενους στη CTS.
Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά σίγουρα θα προκαλούσαν γέλιο. Δυστυχώς όμως η Συλλογική σύμβαση εργασίας καθορίζει τους όρους με τους οποίους αμειβόμαστε και μαζί με τα θεσμικά, το πλαίσιο που καλούμαστε να ζήσουμε. Σε μία επιχείρηση που διαφημίζει δισεκατομμύρια κέρδη και με βάση τα δημοσιεύματα, έδωσε 50 εκατομμύρια για την ανακαίνιση μόνο ενός κτιρίου, εργοδοσία και πλειοψηφία της ΕΔΕ μας καλούν να αποδεχθούμε ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την επιβίωσή μας.
Το σωματείο δεν είναι η διοίκηση, δεν είναι η εκτελεστική επιτροπή. Το σωματείο είναι τα μέλη του. Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση, αρκεί να αξιοποιήσουμε τις διαδικασίες του ίδιου του σωματείου. Απαιτώντας δηλαδή να γίνουν άμεσα Γενικές Συνελεύσεις σε όλη της Ελλάδα και στην Αττική για να αποφασίσουμε τα μέλη του, το τι και πώς θα πάμε να διαπραγματευτούμε με την εργοδοσία. Ακόμα και αν κάποιος δεν συμφωνεί σε όλα μαζί μας, οφείλει να πάρει τώρα θέση στις εξελίξεις. Και αυτό γιατί με την ακρίβεια να καλπάζει και με την ακόμα μεγαλύτερη όξυνση που θα προκαλέσουν οι πολεμικές εστίες που εξελίσσονται, μαζί με το διαμορφωμένο ύψος των μισθών και των δικαιωμάτων μας, με ψηφισμένο μάλιστα τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη, έρχεται νέος κύκλος επίθεσης. Το να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους δε σημαίνει ότι θα μείνουν στάσιμα, αλλά ότι θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο.
Η μη συμμετοχή όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά επιτρέπει στις διαμορφωμένες πλειοψηφίες να κάνουν τη δουλειά τους πιο εύκολα. Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει σε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου αλλά και εκτελεστικής επιτροπής. Κάτι που συνεχίζουν να κάνουν οι παρατάξεις της Ένωσης τεχνικών και της Ενωτικής Συνεργασίας. Η αποχώρησή τους από το ΔΣ, χωρίς μάλιστα να καταθέσουν προτεινόμενο πλαίσιο διεκδίκησης, περισσότερο διευκόλυνε παρά εμπόδισε την πλειοψηφία της ΕΔΕ να ψηφίσει το παραπάνω πλαίσιο.
