Τον
τελευταίο μήνα κλιμάκια ενημέρωσης της διοίκησης της CTS, παρουσία ανθρώπων από το HR του ομίλου, γυρνάνε όλα τα τεχνικά τμήματα
στην Ελλάδα με σκοπό, όπως λένε οι ίδιοι, «να ακούσουν τα ζητήματα που
αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, από τους ίδιους τους εργαζόμενους». Τα προβλήματα βέβαια των
εργαζομένων είναι γνωστά σε όλους, πόσο μάλλον στη διοίκηση, η οποία ούτε
διάθεση να ακούει για αυτά έχει, πολύ περισσότερο να τα λύσει, όπως μαρτυρά η
τελευταία απαράδεκτη σύμβαση στη CTS.
Και αυτό γιατί όπως
φάνηκε από τη συζήτηση η διοίκηση μας είπε:
- Ότι οι εποχές των συλλογικών συμβάσεων έχουν
περάσει ανεπιστρεπτί και πλέον η όποια αύξηση θα δίνεται μέσω ατομικών
συμβάσεων και πάντα σε αυτούς που έχουν την ανάλογη απόδοση. Ξεκαθάρισε δηλαδή
την σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα και την αξιολόγηση, η οποία φυσικά
όλοι γνωρίζουμε με ποια κριτήρια γίνεται.
- Ότι
το ποιο σημαντικό πράγμα είναι η προώθηση των επενδύσεων οι οποίες
εξασφαλίζουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης. Οι
εργαζόμενοι όμως γνωρίζουμε καλά ότι οι επενδύσεις τους χρηματοδοτούνται από το
τσάκισμα των μισθών και των δικαιωμάτων μας.
- Επανάφερε
τη λογική του «όλοι – όλα», καθώς οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι ευέλικτοι
και ευπροσάρμοστοι στις αλλαγές οι οποίες καθορίζονται από τις επενδύσεις της
εταιρίας. Άφησε υπονοούμενα μάλιστα, ότι όποιος δεν προσαρμόζεται τότε μοιραία
«μένει πίσω».
- Τέλος φροντίζει να υπενθυμίσει ότι η
επιχείρηση προσφέρει αμιγώς τεχνικό έργο και οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο δεν
έχει θέση στην εταιρία, στέλνοντας ανάλογο μήνυμα στους εργαζόμενους που
σπρώχνονται εκβιαστικά στο πεδίο, ότι η πιο «σοφή» κίνηση θα ήταν η «εθελούσια»
αποχώρηση. Αναρωτιόμαστε όμως, αν είναι έτσι γιατί η τελευταία αρνητική ΣΣΕ
περιλαμβάνει τρεις κατηγορίες εργαζομένων μεταξύ αυτών και το υποστηρικτικό
κομμάτι;
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι ο σκοπός αυτών των επισκέψεων δεν είναι άλλος
από το να κάνει σαφές σε όλους τους εργαζόμενους ότι ο εχθρικός για αυτούς σχεδιασμός
της, θα προχωρήσει πάση θυσία. Έχει το θράσος μάλιστα να το κάνει αυτό όταν η
πλειοψηφία των εργαζομένων στη CTS δεν
μπορεί να βγάλει το μήνα, όταν ο νέος εργαζόμενος κινδυνεύει να μείνει στο
σκοτάδι, αφού δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τον υπέρογκο λογαριασμό
ρεύματος με τον πενιχρό μισθό που του εξασφάλισε η διοίκηση σε συνεργασία με
την ηγεσία του συλλόγου εργαζομένων CTS.
Δεν είναι η πρώτη
φορά που η διοίκηση αναφέρει τα παραπάνω. Τα επαναλαμβάνει μονότονα εδώ και ένα
χρόνο πριν ακόμα από την υπογραφή της άθλιας σύμβασης. Τα ξαναείπε στο συνέδριο
της ΟΜΕ αλλά και πρόσφατα στη συνέλευση αντιπροσώπων του Συλλόγου εργαζομένων CTS. Η στρατηγική της ξεδιπλώνεται απρόσκοπτα με τις πλάτες των
συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, αλλά και με τον αέρα που τις δίνουν
οι δεκάδες αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων ετών. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της ίδιας
της διοίκησης δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Το αύριο για τους εργαζόμενους προβλέπεται
ακόμα χειρότερο εάν σταυρώσουμε τα χέρια και τους αφήσουμε να δρουν
ανενόχλητοι.
Οι εργαζόμενοι
έχουμε δύο επιλογές:
Η πρώτη λέει να
σκύψουμε το κεφάλι και να ακούσουμε τις συμβουλές της διοίκησης. Να δουλέψουμε
περισσότερο, να γίνουμε πιο ευέλικτοι και πιο παραγωγικοί, για να καρποφορήσουν
οι επενδύσεις που θα φέρουν περισσότερα δισεκατομμύρια στις τσέπες των μετόχων,
με την ελπίδα ότι θα κερδίσουμε 50 με 100 ευρώ μικτά, με ατομική σύμβαση. Όχι όλοι όμως. Μόνο αυτοί
που κρίνονται άξιοι από την αξιολόγηση – καρατόμηση της εργοδοσίας και μόνο ένα
με δύο άτομα σε κάθε τμήμα. Για να ανοίγει η όρεξη και των υπολοίπων και να
«τρέχουν» πιο πολύ.
Η
δεύτερη επιλογή είναι να πεις φτάνει πια. Να συμπορευτείς με τις ταξικές
δυνάμεις στον κλάδο που εκφράζονται στον όμιλο ΟΤΕ μέσα από την ΕΣΚ. Δεν ανεχόμαστε να εργαζόμαστε σε ένα κλάδο υψηλής
εξειδίκευσης, να εξαρτάται από την εργασία μας όλος ο ιδιωτικός και δημόσιος
ιστός της χώρας και εμείς να αμειβόμαστε με ψίχουλα. Να πάρουμε παράδειγμα από
άλλους χώρους που δεν «έκατσαν στα αβγά τους» περιμένοντας την ελεημοσύνη της
εργοδοσίας. Εκεί που οι εργαζόμενοι βγήκαν μπροστά και με μπροστάρηδες τις ταξικές
δυνάμεις ανάγκασαν την εργοδοσία σε αναδίπλωση, σε παραχωρήσεις. Εκεί που
έκαναν κουρελόχαρτο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης που
εκμεταλλεύεται και η διοίκηση του ΟΤΕ για να απειλεί και να εκβιάζει. Στην Cosco, στην e–food, στη Minerva και την
προηγούμενη εβδομάδα τους οικοδόμους, όπου υπεγράφη κλαδική σύμβαση σταθμός,
με σημαντικές αυξήσεις σε μισθούς και δικαιώματα. Τα απεργιακά μπλοκ αυτών των
χώρων δουλειάς ήταν και τα πιο μαζικά στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση,
στέλνοντας και το ανάλογο μήνυμα για το ποιες μορφές πάλης φέρνουν χειροπιαστά αποτελέσματα
σήμερα. Φυσικά τα παραπάνω παραδείγματα δεν είναι τα μόνα.
Την πρώτη επιλογή
την έχουμε δοκιμάσει πικρά τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια. Την διαφήμισαν
και τη διαφημίζουν τα φερέφωνα της εργοδοσίας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα
του ΟΤΕ. Είναι οι ίδιοι που παρέδωσαν τα κλειδιά του Σωματείου της CTS στην εργοδοσία με την τελευταία σύμβαση. Μας λένε δεν γινόταν
αλλιώς, ακριβώς γιατί μοιράζονται το όραμά της και συμφωνούν με τη στρατηγική της. Εργάζονται για την κερδοφορία της επιχείρησης,
για αυτό και θυσίασαν κατακτήσεις 40 ετών. Έχουν μετατρέψει ένα πανίσχυρο σωματείο
σε μηχανισμό «διαλόγου και συνεννόησης» με τη διοίκηση, ευνουχίζοντάς το,
διαστρεβλώνοντας την ταξική του φύση.
Δεν υπάρχουν άλλα
περιθώρια αναμονής, κάθε καθυστέρηση θα μας οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερες ήττες.
Γνωρίζεις πλέον ότι διοίκηση και τα συνδικαλιστικά τους στηρίγματα σε κρατάνε
δεμένο χειροπόδαρα γιατί σε φοβούνται. Ακόμα και η απογοήτευση που νιώθεις, δικό τους
δημιούργημα είναι. Το «δεν γίνεται τίποτα» τους βολεύει γιατί σε κρατάει εκτός
δράσης. Σου ζητάμε να πάρεις το σωματείο στα χέρια σου, όπως έκαναν οι
εργαζόμενοι στους χώρους που αναφέρθηκαν και νίκησαν, παραμερίζοντας τους
ανθρώπους της εργοδοσίας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Στρατεύσου
δίπλα μας. Μπορεί να μην συμφωνείς σε όλα, όμως γνωρίζεις ότι πάντα ήμασταν δίπλα σου, δεν σε
προδώσαμε ποτέ, όποιο και αν ήταν το κόστος για τις δυνάμεις μας μέσα στους
χώρους δουλειάς.
Ένωσε τη φωνή σου με
τη δική μας, για να απαιτήσουμε τώρα:
- Την καταγγελία της σύμβασης στο τέλος του
έτους. Βάζουμε φρένο στην επέκταση της σύμβασης της CTS και στην μητρική εταιρία. Ανοίγουμε δρόμο για
ενιαία ΣΣΕ σε όλο τον όμιλο με την ένταξη όλων των εργαζομένων στο 1ο
μισθολογικό κλιμάκιο της σύμβασης του 2009 ως βάση για αυξήσεις.
- Να
καλύψει το κόστος της ρήτρας αναπροσαρμογής των λογαριασμών ρεύματος της ΟΤΕ Estate η εργοδοσία, για όλους τους εργαζόμενους.
- Να
σταματήσουν τώρα οι εκβιασμοί για βίαιη αλλαγή έργου στους εργαζόμενους που η
εταιρία τους απασχολούσε σε διοικητικές θέσεις, πριν την απόσχιση κλάδων.
- Να παρθεί πίσω η μονομερής, αυθαίρετη και απαράδεκτη
«πολιτική για την τηλεργασία». Να κληθούν άμεσα η ΟΜΕ και τα πρωτοβάθμια
σωματεία για διαπραγμάτευση.
