Συνάδελφοι , συναδέλφισσες
Κάθε μέρα που
περνάει χειροτερεύει τη ζωή μας σε όλους
τους τομείς. Διαψεύδονται αυτοί που ορκίζονταν πως εμείς έχουμε διασφαλιστεί, πως
δεν μας πειράζουν τα μέτρα! Η
εργοδοσία – σάρκα από τη σάρκα του κεφαλαίου – επιχειρεί να τα αξιοποιήσει για
να μειώσει ακόμα πιο πολύ την τιμή της εργατικής δύναμης (μισθούς, ωράριο, επιδόματα,
εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές κλπ.).
περνάει χειροτερεύει τη ζωή μας σε όλους
τους τομείς. Διαψεύδονται αυτοί που ορκίζονταν πως εμείς έχουμε διασφαλιστεί, πως
δεν μας πειράζουν τα μέτρα! Η
εργοδοσία – σάρκα από τη σάρκα του κεφαλαίου – επιχειρεί να τα αξιοποιήσει για
να μειώσει ακόμα πιο πολύ την τιμή της εργατικής δύναμης (μισθούς, ωράριο, επιδόματα,
εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές κλπ.).
Όσο για τις
προσδοκίες επιστροφής στις «καλύτερες ημέρες» του παρελθόντος, συντρίβονται σαν
καρυδότσουφλα στην τρικυμία που προκαλούν η συγκυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το
κεφάλαιο. Οι προκλητικές απαιτήσεις των πολυεθνικών ομίλων για μισθούς πείνας,
είναι ο εφιάλτης του αύριο αν δεν πάρουμε
μέτρα τώρα, χωρίς να περιμένουμε εύκολες λύσεις – από τα πάνω – για εμάς,
χωρίς εμάς.
προσδοκίες επιστροφής στις «καλύτερες ημέρες» του παρελθόντος, συντρίβονται σαν
καρυδότσουφλα στην τρικυμία που προκαλούν η συγκυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το
κεφάλαιο. Οι προκλητικές απαιτήσεις των πολυεθνικών ομίλων για μισθούς πείνας,
είναι ο εφιάλτης του αύριο αν δεν πάρουμε
μέτρα τώρα, χωρίς να περιμένουμε εύκολες λύσεις – από τα πάνω – για εμάς,
χωρίς εμάς.
Η εργοδοσία του
ομίλου εταιριών ΟΤΕ, στρογγυλοκαθισμένη στο θρόνο των 476 εκ. ευρώ καθαρών κερδών
για το 2012, συνεχίζει ακάθεκτη την επιχείρηση αναδιοργάνωσης και την αμφισβήτηση των πάντων, για να πάει ακόμα
καλύτερα στη συνέχεια.
ομίλου εταιριών ΟΤΕ, στρογγυλοκαθισμένη στο θρόνο των 476 εκ. ευρώ καθαρών κερδών
για το 2012, συνεχίζει ακάθεκτη την επιχείρηση αναδιοργάνωσης και την αμφισβήτηση των πάντων, για να πάει ακόμα
καλύτερα στη συνέχεια.
Η γραμμή του
«κοινωνικού διαλόγου», η «υπεύθυνη στάση» από τη σκοπιά του «εταιρισμού», που
ακολουθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, των εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, σωματείων,
έχει χρεοκοπήσει παντού. Οι εργαζόμενοι στους κλάδους – χώρους, που επικράτησε
ο «εταιρισμός», μετράνε σωρό από ζημιές: Απολύσεις, μείωση μισθών, απώλεια
σωρείας δικαιωμάτων, ξέφρενη εντατικοποίηση κλπ. Μια ματιά στα «δικά μας»
τεκταινόμενα στον όμιλο εταιριών ΟΤΕ, δείχνει καθαρά, τους χαμένους από τη μια
και τον κερδισμένο – όμιλο εταιριών ΟΤΕ – από την άλλη.
«κοινωνικού διαλόγου», η «υπεύθυνη στάση» από τη σκοπιά του «εταιρισμού», που
ακολουθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, των εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, σωματείων,
έχει χρεοκοπήσει παντού. Οι εργαζόμενοι στους κλάδους – χώρους, που επικράτησε
ο «εταιρισμός», μετράνε σωρό από ζημιές: Απολύσεις, μείωση μισθών, απώλεια
σωρείας δικαιωμάτων, ξέφρενη εντατικοποίηση κλπ. Μια ματιά στα «δικά μας»
τεκταινόμενα στον όμιλο εταιριών ΟΤΕ, δείχνει καθαρά, τους χαμένους από τη μια
και τον κερδισμένο – όμιλο εταιριών ΟΤΕ – από την άλλη.
Γνωρίζουμε καλά
τους φόβους, τις αναστολές και τις επιφυλάξεις που υπάρχουν ανάμεσα στους
εργαζόμενους για τη δυνατότητα αντιμετώπισης αυτής της άθλιας κατάστασης. Είναι
γεγονός πως έχει σημειωθεί σημαντική οπισθοχώρηση στη συνείδηση και τη στάση των
εργαζομένων. Υποχώρηση που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δράση και τη στάση της
πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών μας «εκπροσώπων» που συνεχίζουν, ακόμα και
σήμερα, να καλλιεργούν συγχύσεις και αυταπάτες στη λογική του «εφικτού» και του
«μικρότερου κακού» μέσα στη θύελλα που μας περιβάλλει. Να σκεφτούμε καλά, σώζεται
κανείς με «πιρόγα», μέσα στο τσουνάμι; Πόσο μπορεί να υπερασπιστεί τη ζωή μας, μισθούς,
δικαιώματα κλπ, ένα «συνδικαλιστικό» κίνημα που αυτοπροβάλλεται – σαν ισότιμος με τον εργοδότη- κοινωνικός
εταίρος ευθύνης;
τους φόβους, τις αναστολές και τις επιφυλάξεις που υπάρχουν ανάμεσα στους
εργαζόμενους για τη δυνατότητα αντιμετώπισης αυτής της άθλιας κατάστασης. Είναι
γεγονός πως έχει σημειωθεί σημαντική οπισθοχώρηση στη συνείδηση και τη στάση των
εργαζομένων. Υποχώρηση που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δράση και τη στάση της
πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών μας «εκπροσώπων» που συνεχίζουν, ακόμα και
σήμερα, να καλλιεργούν συγχύσεις και αυταπάτες στη λογική του «εφικτού» και του
«μικρότερου κακού» μέσα στη θύελλα που μας περιβάλλει. Να σκεφτούμε καλά, σώζεται
κανείς με «πιρόγα», μέσα στο τσουνάμι; Πόσο μπορεί να υπερασπιστεί τη ζωή μας, μισθούς,
δικαιώματα κλπ, ένα «συνδικαλιστικό» κίνημα που αυτοπροβάλλεται – σαν ισότιμος με τον εργοδότη- κοινωνικός
εταίρος ευθύνης;
Δεν υπάρχει περίπτωση καλυτέρευσης με τους
εργαζόμενους αμέτοχους, άβουλους, να μετράμε απώλειες και να υποτασσόμαστε στο
«δίκιο» του ισχυρού εργοδότη.
εργαζόμενους αμέτοχους, άβουλους, να μετράμε απώλειες και να υποτασσόμαστε στο
«δίκιο» του ισχυρού εργοδότη.
Το κάλεσμα των
ταξικών δυνάμεων στον όμιλο εταιριών ΟΤΕ, δεν σηκώνει παρερμηνείες. Δεν χωράει
στα σχέδια του κεφαλαίου και των νέων «σωτήρων» που θέλουν να μας «γλυτώσουν»
από τα δεινά με άλλες «συνταγές» διαχείρισης. Χωρίς να χάσουμε άλλο πολύτιμο
χρόνο, να αποφασίσουμε ότι, θέλουμε και
μπορούμε να υπερασπιστούμε τη ζωή μας, το αύριο και το μέλλον των παιδιών μας.
ταξικών δυνάμεων στον όμιλο εταιριών ΟΤΕ, δεν σηκώνει παρερμηνείες. Δεν χωράει
στα σχέδια του κεφαλαίου και των νέων «σωτήρων» που θέλουν να μας «γλυτώσουν»
από τα δεινά με άλλες «συνταγές» διαχείρισης. Χωρίς να χάσουμε άλλο πολύτιμο
χρόνο, να αποφασίσουμε ότι, θέλουμε και
μπορούμε να υπερασπιστούμε τη ζωή μας, το αύριο και το μέλλον των παιδιών μας.
Να προχωρήσουμε άμεσα σε συνελεύσεις
στους τόπους δουλειάς.
στους τόπους δουλειάς.
Να αποφασίσουμε για ένα ενιαίο σωματείο ταξικά
προσανατολισμένο.
προσανατολισμένο.
Για μια Ενιαία ΣΣΕ που θα καλύπτει το
σύνολο των εργαζομένων στον όμιλο,
σύνολο των εργαζομένων στον όμιλο,
χωρίς τους μισθούς πείνας των
θυγατρικών.
θυγατρικών.
