Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η 8 Μάρτη στις συνειδήσεις πολλών έχει περάσει σαν ημέρα τυπικού εορτασμού-γιορτής αφιερωμένη στις γυναίκες. Είναι γνωστές οι προσπάθειες του αστικού κράτους να αφιερώνουν τις 8 Μάρτη στη γυναικεία ομορφιά. Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι στο στόχαστρο της επίθεσης που δεχόμαστε, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, συνολικά γυναίκες και άντρες είναι ό τι απόμεινε από δικαιώματα και κατακτήσεις.
Σήμερα που το κεφάλαιο θέλει να πάρει πίσω όσες παραχωρήσεις έκανε, όσα κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες σε περιόδους ανάπτυξης του καπιταλισμού.
Πρέπει να διδαχτούμε από τους αγώνες των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη το 1857, που με σκληρούς αιματηρούς αγώνες κατάκτησαν λιγότερες ώρες δουλειάς, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ισότιμη αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους.
Η 8 Μάρτη σήμερα βρίσκει τις γυναίκες αντιμέτωπες με τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, που θέλουν τη μείωση της εργατικής μας δύναμης, με περικοπές στους μισθούς, με ελαστική εργασία με κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, με κατάργηση αποζημιώσεων, με αύξηση ορίων συνταξιοδότησης στα 70.
Η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων έχει συνέπειες κυρίως τις γυναίκες αφού τα ποσοστά ανεργίας τους φτάνουν το 30,1% ενώ στους νέους και νέες έχει φτάσει το 65,4%.
Εντείνοντας έτσι την ανισοτιμία τους, πληρώνοντας ακριβά την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων.
Είναι αναχρονισμός και πισωγύρισμα
Όταν η κοινωνική αξία της μητρότητας, γίνεται βαρίδι για τις νέες εργαζόμενες που αντιμετωπίζουν την επαγγελματική αβεβαιότητα.
Όταν μας οδηγούν στο ΄50, πριμοδοτώντας το επίδομα τοκετού στο σπίτι με το ποσό των 900ευρώ του ΕΟΠΠΥ. Με πολλαπλούς κινδύνους για τη μητέρα και το παιδί.
Όταν τα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από υποσιτισμό ή όταν τα χρήματα δεν φτάνουν για να εμβολιαστούν.
Όταν διακόπτουμε τα φροντιστήρια – ξένες γλώσσες για να πληρώσουμε τους φόρους και τα χαράτσια.
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.
Ειδικά σήμερα πρέπει να απαντήσουμε αποφασιστικά, μαχητικά, πρωτοπόρα στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η κυβέρνηση, η Ε.Ε , το ΔΝΤ και τα κόμματα που τα υπηρετούν. Δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε χρέος , δανεικά και τις σχετικές διαπραγματεύσεις τους.
Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.
Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς μονοπώλια, χωρίς Ε.Ε , χωρίς καπιταλιστές
Παλεύουμε για τη ριζική ανατροπή τους.
Είμαστε πολλές και μαζί θα αλλάξουμε τον κόσμο.
Έχουμε χρέος απέναντι στην οικογένειά μας απέναντι στα παιδιά μας να ακολουθήσουμε το δρόμο με το γυναικείο κίνημα, τη συμπόρευση με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, την ΕΣΚ, το Π.Α.ΜΕ , να ενισχύσουμε τις λαϊκές επιτροπές στη γειτονιά μας.
Με το παράδειγμά μας να πείσουμε ότι παρά τις σκληρές μάχες που θα δώσουμε – κυρίως όμως χάρη σε αυτές- τα παιδιά μας θα έχουν το προνόμιο να ζήσουν τα μεγάλα γεγονότα της εποχής τους, να συμβάλλουμε με τη δράση μας και τη δράση τους στο χτίσιμο του νέου κόσμου που ….Έρχεται.
