Για την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ

Με κεντρικό σύνθημα «Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα, όπλο μας η
αλληλεγγύη!» το ΠΑΜΕ διοργάνωσε πανελλαδική σύσκεψη συνδικάτων και
συνδικαλιστών στις 18-19 Ιούνη στον Πειραιά, στο Κλειστό
Γήπεδο «Αριστείδης Παπαμιχαήλ» στη Δραπετσώνα.

Στη σύσκεψη συμμετείχαν 506 συνδικαλιστικές και 66 συνταξιουχικές
οργανώσεις. Πάνω από 2.000 συνδικαλιστές που εκπροσωπούν 20 Εργατικά Κέντρα, 15
Ομοσπονδίες εκατοντάδες Πρωτοβάθμια Σωματεία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους
από όλη τη χώρα. Ξεχωριστή σημασία για την Πανελλαδική σύσκεψη είχε η συμμετοχή
31 ξένων αντιπροσωπειών από 19 χώρες. Από τον κλάδο Τηλεπικοινωνιών και
Πληροφορικής συμμετείχαν  με απόφαση
συλλογικού οργάνου 12 σωματεία, δεκάδες εκλεγμένοι συνδικαλιστές, ανάμεσά τους
όλοι οι εκλεγμένοι με την ΕΣΚ – ΟΤΕ, καθώς και άλλοι μεμονωμένοι συνδικαλιστές
ως παρατηρητές.

Σκοπό της σύσκεψης αποτέλεσε η συζήτηση για την ανασύνταξη, τον
προσανατολισμό και την προοπτική του εργατικού κινήματος. Για το πώς θα
δυναμώσει η οργάνωση των εργαζομένων στα Συνδικάτα ώστε να οικοδομηθεί ένα
κίνημα που θα αντιμετωπίσει με επιτυχία την επίθεση κυβέρνησης και
επιχειρηματικών ομίλων, τα δεινά που περιμένουν τον λαό από τον ιμπεριαλιστικό
πόλεμο, την ένταση της εκμετάλλευσης και το δυνάμωμα της φτώχειας, την ένταση
της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα, το δυνάμωμα της κρατικής καταστολής και
της εργοδοτικής βίας.

Στις περίπου 100 ομιλίες ήρθε πλούσια πείρα από κάθε κλάδο για το
πως οργανώνεται η πάλη, για τις κατακτήσεις που επιτεύχθησαν, για τις δύσκολες
μάχες που δόθηκαν και δίνονται, για τα προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν και
τα λάθη που δεν πρέπει να επαναληφθούν.

Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιες από τις παρεμβάσεις θα ξεχωρίζαμε
εκείνες που προέρχονταν από εκπροσώπους εργαζομένων που το τελευταίο διάστημα
έδωσαν ή συνεχίζουν να δίνουν αγώνες κόντρα σε εργοδοσία και κυβέρνηση. Πιο
συγκεκριμένα:

• Στην Cosco που πέτυχαν την υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις
  υποχρεώνοντας την εργοδοσία του κινέζικου μονοπωλίου να υποχωρήσει για πρώτη
  φορά σε κάποιο από τα λιμάνια που δραστηριοποιείται μετά από οργανωμένο αγώνα
  των εργαζόμενων
• Στη ΛΑΡΚΟ που εδώ και περίπου 3 χρόνια δίνουν
  πετυχημένα τη μάχη να διατηρήσουν τη δουλειά τους κόντρα στην επιλογή της
  κυβέρνησης να τους απολύσει ώστε να παραδώσει το φιλέτο της ΛΑΡΚΟ σε κάποιο
  επιχειρηματικό όμιλο
• Στα Πετρέλαια και στα Λιπάσματα Καβάλας που
  αγωνίζονται ενάντια στις ομαδικές απολύσεις που προχώρησαν οι εργοδότες με την
  αμέριστη συμπαράσταση της κυβέρνησης
• Στα δημόσια νοσοκομεία που δίνουν εδώ και 2,5 χρόνια
  τη μάχη ενάντια στην πανδημία και στην κυβερνητική πολιτική που επιδιώκει την
  υποβάθμιση του ΕΣΥ και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή του.

Αξιοσημείωτο γεγονός αποτέλεσε η συμμετοχή εκατοντάδων
νέων σε ηλικία συνδικαλιστών και συνδικαλιστριών που έδωσαν το παρόν αποδεικνύοντας
ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι ελπίδα, είναι το μέλλον. Όπως ελπίδα
είναι και τα νέα συνδικάτα που συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη για πρώτη
φορά ενώνοντας την πείρα και τη δράση τους με τα συνδικάτα που συσπειρώνονται
στο ΠΑΜΕ. Η προσπάθεια όλων των προθύμων που σταθερά όλα τα προηγούμενα χρονιά
αλλά και μπροστά στη Σύσκεψη προσπαθούσαν να συκοφαντήσουν και να δημιουργήσουν
φραγμό στην επαφή εργαζομένων και σωματείων με το ΠΑΜΕ, να υψώσουν τοίχος σε
δυνάμεις που προβληματίζονται, που αγωνίζονται, που αγωνιούν για το μέλλον του
κινήματος, δεν πέρασε!

Η συντονισμένη φίμωση ενός
τέτοιου γεγονότος από τα ΜΜΕ που ελέγχουν οι μεγαλοεργοδότες, αποδεικνύει ότι
αυτό που φοβούνται είναι η οργάνωση των εργαζόμενων στα σωματεία. Θέλουν να
εξαφανίσουν οτιδήποτε κινείται και αποτυπώνει τη δύναμη των πολλών, των «από
κάτω». Όμως, οι 2000 εκπρόσωποι των συνδικάτων που ήταν στη σύσκεψη αλλά και οι
χιλιάδες ακόμα δεν ήταν παρόντες αλλά δρουν πρωτοπόρα μέσα από τις γραμμές των
συνδικάτων που πήραν μέρος σε αυτή, μεταφέρουν από σήμερα σε κάθε χώρο δουλειάς
και κλάδο τόσο τα συμπεράσματα της σύσκεψης όσο και το διεκδικητικό πλαίσιο
ανοίγοντας τη συζήτηση με τους εργαζόμενους .

Για αυτό το κάλεσμα του ΠΑΜΕ σε κίνημα ανατροπής και αντεπίθεσης,
για δουλειά και ζωή με δικαιώματα πρέπει να βρει απήχηση παντού. Σήμερα η
εργατική τάξη χρειάζεται:

• Ένα εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται και θα
  διεκδικεί σύγχρονους όρους εργασίας, με αυξήσεις στους μισθούς και στις
  συντάξεις, με διεύρυνση των κοινωνικών παροχών.
• Κίνημα ζωντανό που θα ξεπεράσει τις γραφειοκρατικές ηγεσίες και
  διαδικασίες. Με συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα ενώνουν τους εργαζόμενους
  ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης, θα υπερασπίζονται τις ζωντανές, συλλογικές
  διαδικασίες με την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, θα λειτουργούν με βάση
  αυτές. Σωματεία ανοιχτά και δημοκρατικά, πόλος έλξης για τους νέους
  εργαζόμενους, κάθε εργάτης να βλέπει στη δράση των σωματείων τις διεκδικήσεις
  του, τις αγωνίες του, την αλληλεγγύη των συναδέλφων του.
• Κίνημα αντεπίθεσης και όχι ηττοπάθειας και συμβιβασμού.
  Συνδικαλιστικές οργανώσεις ανεξάρτητες από τις δαγκάνες της εργοδοσίας και των
  κυβερνήσεών της, με ανοιχτό μέτωπο απέναντί τους.
• Κίνημα που θα πηγαίνει τον αγώνα ένα βήμα παραπέρα, προτάσσοντας
  συνολικά αιτήματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις
  δυνατότητες που αναδύονται με βάση την επιστήμη και την τεχνολογία.
• Κίνημα που θα βρίσκεται πλάι στους όπου Γης κατατρεγμένους, με
  γνήσια διεθνιστική αλληλεγγύη, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που
  φέρνουν αιματοκυλίσματα αμάχων, δημιουργούν φτώχεια, δυστυχία και προσφυγιά.

Η διεύρυνση του ΠΑΜΕ με νέες αγωνιστικές δυνάμεις, με νέα
Συνδικάτα, είναι η απάντηση στην ένταση της επίθεσης, είναι η διέξοδος και η
ελπίδα στις γραμμές των εργαζομένων, ο φόβος και το άγχος των εκμεταλλευτών μας.