Η διοίκηση του ΟΤΕ με μια πανηγυρική ανακοίνωση μας ενημέρωσε ότι με το νέο πρόγραμμα αγοράς μετοχών της DT από τους εργαζόμενους «μοιραζόμαστε την επιτυχία». Αλλά το «μοίρασμα της επιτυχίας» έχει κάποιες παγίδες:
- Να επενδύσουμε 1000€ στις μετοχές της DT. Τι πιο απλό για εργαζόμενους πολλοί εκ των οποίων δεν παίρνουν καν 1000€ το μήνα.
- Θα πρέπει αυτά τα χρήματα να τα ξεχάσουμε για 4 χρόνια ευελπιστώντας ότι η «επένδυση» μας θα αποδώσει. Όμως, δεν πρέπει να αγχωνόμαστε γιατί με τις αυξήσεις που μας δίνουν τα 1000€ θα περισσεύουν.
- Αν όμως κάτι στραβώσει και πέσει η μετοχή; Μην αγχώνεστε, τι μπορεί να πάει στραβά μέσα στα επόμενα 4 χρόνια. Όλα δείχνουν ρόδινα…..
- Για να ανέβει η μετοχή πρέπει να αυξηθούν τα κέρδη. Δηλαδή, πρέπει να περιοριστούν κι άλλο μισθοί και δικαιώματα. Άρα, να κόψω λίγο από το μισθό μου για να ανέβει η μετοχή να κερδίσω; Ή μήπως να απολυθεί ο συνάδελφος για να κονομήσουμε;
- Θα πρέπει να έχουμε αξιολόγηση από «καλύπτει πλήρως» και πάνω. Φαίνεται η διοίκηση δεν θέλει μετόχους με κακή αξιολόγηση. Μήπως τους περνάτε και από face control;
- Θα πει κάποιος Οκτώβρη, αμέσως μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και τα έξοδα που συνοδεύουν τη νέα σχολική χρονιά, δεν είναι εύκολο να έχω 1000€. Μην αγχώνεσαι, μπορείς να μη βάλεις πετρέλαιο ή να καθυστερήσεις το νοίκι.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια χιουμοριστική προσέγγιση της ανακοίνωσης της διοίκησης που έρχεται λίγες μέρες μετά την κρυολουσία που ένιωσαν οι εργαζόμενοι του ομίλου με τις αυξήσεις που δόθηκαν με το σταγονόμετρο συνδυασμένες με την αξιολόγηση και την εντατικοποίηση, η εργοδοσία αποδεικνύει, για μια ακόμη φορά, ότι δεν την αφορά η ικανοποίηση των αναγκών μας και η επίλυση των προβλημάτων μας. Προσπαθούν να «χρυσώσουν το χάπι» με επικοινωνιακά τρικ αρνούμενοι να δώσουν ανακούφιση με πραγματικές αυξήσεις.
Εδώ και χρόνια οι μέτοχοι μοιράζονται ετησίως 100αδες εκατομμύριά σε μέρισμα, χρήματα που έχουν προκύψει από τη δουλειά μας και από τις τεράστιες περικοπές στους μισθούς και στα δικαιώματα μας. Η συνθήκη αυτή αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να είναι κερδισμένοι και οι εργαζόμενοι και οι μέτοχοι όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν. Ή θα αυξηθούν τα δικαιώματα μας και οι μισθοί μας εις βάρος των χρημάτων που τσεπώνουν οι μέτοχοι ή τα μερίσματα θα αυξάνονται σε βάρος των μισθών μας. Δεν μπορούμε να γίνουμε «συνέταιροι» με αυτούς που παίρνουν τον πακτωλό του πλούτου που παράγουμε.
Επειδή δεν έχουμε και μνήμη χρυσόψαρου πολλοί από εμάς θυμόμαστε τα τέλη της δεκαετίας του ’90 τότε που ανέβαινε το χρηματιστήριο και η τότε κυβέρνηση έλεγε στο λαό να επενδύσει τις αποταμιεύσεις του ώστε να πάρει πίτα από την ανάπτυξη. Την κατάληξη τη θυμόμαστε. Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από τα φτωχότερα στρώματα προς τους κεφαλαιούχους.
Ένα άλλο σημείο που είναι σημαντικό είναι το γεγονός ότι η διοίκηση εξαιρεί από το πρόγραμμα όσους εργαζόμενους κατά την τελευταία αξιολόγηση κρίθηκε από τους προϊσταμένους τους ότι «δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες». Δηλαδή, πλέον ξεκάθαρα η εργοδοσία συνδέει και τις «παροχές» με την αξιολόγηση με ότι αυτό συνεπάγεται για την εντατικοποίηση της εργασίας και τον εκβιασμό των εργαζόμενων μέσω της διαδικασίας αξιολόγησης.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι η εργοδοσία στους εργαζόμενους «μοιράζει την κοροϊδία». Προσπαθεί να μας πείσει ότι μοιράζοντας μας τα «ψίχουλα» που πέφτουν από το τραπέζι των μετόχων θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Η απάντηση μας είναι ότι δε θέλουμε τα ψίχουλα, θέλουμε την πίτα που παράγουμε καθημερινά με τα χέρια μας και το μυαλό μας. Ο πλούτος πρέπει να ανήκει στους παραγωγούς του και αυτό οφείλουμε να διεκδικήσουμε.
