Άρθρο για την ΠΕΤ-ΟΤΕ

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την τροπολογία που ψήφισε για τον ΟΤΕ :

1. Δίνει τη χαριστική βολή και ολοκληρώνει το αντιλαϊκό εγχείρημα «ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και των τηλεπικοινωνιών», που η ίδια ξεκίνησε το 1991 και με απόλυτη «συνέπεια» υλοποίησαν στο μεγαλύτερο βαθμό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

2. Εκχωρεί όλο το μετοχικό κεφάλαιο και τη διοίκηση του Οργανισμού και του ομίλου ΟΤΕ στους ιδιώτες.

3. Επιβάλει με νόμο το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα σε όλο τον όμιλο.

4. Καταργεί τις εργασιακές σχέσεις και κατακτήσεις για όλο το προσωπικό του (μονιμότητα, ωράριο κλπ)

Η εξέλιξη αυτή δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ. Δεν αφορά μόνο τους συνδρομητές του ΟΤΕ, αφού οι επιπτώσεις αυτών των επιλογών είναι και θα είναι δυσμενείς και γι’ αυτούς. Αφορά όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και τους συνδρομητές όλων των εταιριών του κλάδου, αφού :

• η πλήρης ιδιωτικοποίηση και παράδοση όλου πλέον του κλάδου στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου, τον μετατρέπει σε πηγή τεράστιων υπερκερδών σε όφελος των μεγάλων συμφερόντων που κυριαρχούν. Ο κλάδος από «κρατικό» μονοπώλιο μετατρέπεται οριστικά σε ένα μεγάλο ιδιωτικό μονοπώλιο.

• ο «ανταγωνισμός» για το μοίρασμα της πίτας των υπερκερδών είναι εσωτερική υπόθεση των εταιριών στον κλάδο. Στο επόμενο διάστημα θα εκφραστεί με νέες αλληλοεξαγορές, συγχωνεύσεις, κλεισίματα, αποχωρήσεις ή εμφάνιση νέων «παιχτών». Αυτά όλα εκφράζουν την τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, την παγιοποίηση δηλαδή μιας τελικής κατάστασης, όπου θα απομείνουν στην αγορά μόνο οι ισχυροί.

• Ρίχνοντας το τελευταίο «κάστρο» στον τομέα «εργασιακές σχέσεις», δηλαδή τα δικαιώματα που είχαν κατακτημένα οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους επιβάλουν την αντεργατική ομοιογένεια στον κλάδο, που θα χαρακτηρίζεται πλέον από πλήρη έλλειψη εργατικών δικαιωμάτων σε όλες τις επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα εξαφανίζουν ένα σύστημα εργασιακών σχέσεων που αποτελούσε στόχο πάλης και αγώνα για όλους τους εργαζόμενους, όπως η μονιμότητα, τα σταθερά ωράρια, τα σταθερά ενιαία μισθολόγια, το 5νθήμερο, η αργία του Σαββατοκύριακου κλπ. Κι ακόμα ορθώνουν μεγαλύτερα εμπόδια στην ενότητα των εργαζομένων, στη συλλογικότητα και αλληλεγγύη και στην διεκδίκηση νέων πιο σύγχρονων αιτημάτων, όπως το 7ωρο, 35ωρο, 5νθήμερο κ.α.

Αυτές οι εξελίξεις αποτελούν ασφαλώς υλοποίηση των επιταγών του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, που καθορίζουν τις πολιτικές που επιβάλλονται μέσω των αποφάσεων που παίρνονται στην ΕΕ (Συνθήκη του Μάαστριχτ, Λευκή βίβλος, Πράσινη βίβλος για την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, αποφάσεις της Λισαβόνας κλπ.). Αποφάσεις που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σαν κυβερνήσεις συνδιαμόρφωσαν στην ΕΕ με τις άλλες δεξιές, σοσιαλδημοκρατικές και «αριστερο»-δεξιές κυβερνήσεις και φυσικά υλοποιούν στο ακέραιο στη χώρα μας.

Η ΕΣΚ-ΟΤΕ, το ΠΑΜΕ όλο αυτό το διάστημα αντιπάλεψε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, έδωσαν όλες τις δυνάμεις τους για να αποτραπούν οι αντεργατικές ανατροπές.

Προειδοποίησαν τους εργαζόμενους για τις επιπτώσεις, ενημέρωσαν το λαό για την αντιλαϊκή πραγματικότητα που οι επιλογές αυτές διαμορφώνουν, αποκάλυψαν τα ψέματα και την αποπροσανατολιστική τακτική των άλλων δυνάμεων.

Πρόβαλαν στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, συνδυασμένες με την ύπαρξη και εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής για τον κλάδο, σαν στρατηγικό τομέα, στα πλαίσια μιας οικονομίας προς όφελος του λαού, κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Είναι η ώρα της αλήθειας και των συμπερασμάτων. Αντικρίζοντας τη νέα πραγματικότητα που η πολιτική των δυνάμεων του δικομματισμού διαμορφώνει, δεν πρέπει να απογοητευτούμε από αυτή. Δεν πρέπει να τη θεωρήσουμε δεδομένη και αναπότρεπτη.

Γίνεται πλέον κατανοητό πως οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα η νέα γενιά, που είναι πλειοψηφία πλέον στον κλάδο, δεν μπορούν να περιμένουν από τα κόμματα του δικομματισμού και τις παρατάξεις τους τίποτα θετικό για τα συμφέροντά τους. Οι αντεργατικές ρυθμίσεις θα μετατρέπουν την εργατική δύναμη σε όλο και πιο φτηνό εμπόρευμα.

Θα είναι πλέον επικίνδυνη αυταπάτη, οι εργαζόμενοι να εξακολουθούν να ακολουθούν πολιτικές επιλογές που έχουν στραφεί χωρίς έλεος ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, στις ανάγκες και τα αιτήματα. Που θεωρούν τον εργαζόμενο μόνο σαν μονάδα παραγωγής κερδών και πλούτου για τους επιχειρηματίες του κλάδου, για το κεφάλαιο συνολικά.

Είναι καθήκον και ευθύνη του κάθε εργαζόμενου απέναντι στον εαυτό του, συλλογική υποχρέωση του συνόλου των εργαζομένων στον κλάδο η άμεση πολιτική απομάκρυνσή τους από την επιρροή αυτών των κομμάτων. Αυτό πρέπει να αρχίσει να εκφράζεται πλέον σε κάθε «ευκαιρία», στις πολιτικές εκλογές, στις εκλογές στα συνδικάτα, στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στην ταξική συσπείρωση και συλλογικότητα, στα αιτήματα.

Η εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και των τηλεπικοινωνιών έδειξε πως :

1. Δημόσιο, δηλαδή λαϊκό, και ιδιωτικό συμφέρον δεν μπορούν να συνυπάρξουν στα πλαίσια της πολιτικής αυτής. Είναι βέβαιο πως το δημόσιο θα υποχωρήσει και θα εξαφανιστεί σε όφελος του ιδιωτικού.

2. Ιδιωτικό συμφέρον και εργατικά δικαιώματα επίσης δεν μπορούν συνυπάρξουν. Η ανάγκη του κεφαλαίου για κέρδη και υπερκέρδη θα υπερισχύσει και οι εργαζόμενοι που θα υποταχτούν σ’ αυτά, θα χάσουν τις κατακτήσεις τους.

3. Η έννοια «δημόσιο», «δημόσιο μάνατζμεντ». «δημόσιος έλεγχος», στα πλαίσια της σημερινής κατάστασης δεν σημαίνει και φιλολαϊκό και φιλεργατικό. Οι «δημόσιες» επιχειρήσεις, το «δημόσιο μάνατζμεντ» υλοποιούν την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, από τις οποίες ελέγχονται. Οι ανατροπές των εργατικών δικαιωμάτων στον ΟΤΕ έγιναν κατ’ απαίτηση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και υλοποιήθηκαν από τα «δημόσια» μάνατζμεντ.

4. Νησίδες «φιλεργατικές και φιλολαϊκές» στα πλαίσια αυτά επίσης δεν μπορούν να υπάρξουν. Ο ΟΤΕ, ελεγχόμενος από το κράτος και με διορισμένες από τις κυβερνήσεις διοικήσεις, επιβάρυνε συνεχώς το εργατικό εισόδημα με απανωτές αυξήσεις στα τέλη των υπηρεσιών του, ενώ χειροτερεύει η ποιότητά τους. Ο ανταγωνισμός του με τις αμιγώς ιδιωτικές εταιρίες του κλάδου και η απαίτηση των μεγαλομετόχων του για συνεχή αύξηση της κερδοφορίας του τον υποχρέωσαν να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο της ελεύθερης αγοράς.

5. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων καταλήγει να γίνεται βραχνάς για τους εργαζόμενους σ’ αυτές, που βλέπουν τη δική τους επιβίωση και σιγουριά να ταυτίζεται με την αγωνία και ανασφάλεια των εργαζόμενων στις αντίπαλες. Ο ανταγωνισμός μετατρέπει τους εργαζόμενους, από ταξικά αδέρφια και συναγωνιστές σε εχθρούς, αντίπαλους. Διαλύει, σπάει την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη, φυσικά σε όφελος των εργοδοτών τους.

Η ΕΣΚ-ΟΤΕ με αφορμή την ψήφιση της τροπολογίας καλεί τους εργαζόμενους

• Να μην επιτρέψουν την εφαρμογή της και να παλέψουν για την ανατροπή της.

• Να απορρίψουν και να αποκρούσουν τις θεωρίες του «δεν γίνεται τίποτα», η «ΕΕ είναι μονόδρομος», «να ενισχύσουμε με κάθε (εργατική) θυσία τον ανταγωνισμό», «η ελεύθερη οικονομία θα λύσει τα προβλήματα» κλπ.

• Να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν με την ταξική τους συσπείρωση και πάλη στόχους και αιτήματα, που εκτός από την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων, θα βάζουν στην ημερήσια διάταξη τις οριστικές απαντήσεις και λύσεις που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν να προβληματιστούν γενικότερα. Να κατανοήσουν πως :

• Το πρόβλημα είναι πολιτικό και άρα πολιτική θα είναι η λύση του.

• Η ουσία του είναι ταξική και συνεπώς η ταξική αντιπαράθεση και σύγκρουση θα φέρει και την πολιτική λύση.

• Προϋπόθεση κυρίαρχη είναι η ταξική ενότητα όχι μόνον όλων των εργαζομένων στον κλάδο αλλά με το σύνολο των εργαζομένων και η πάλη τους για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που στόχο θα έχει την υπηρέτηση των συμφερόντων του λαού και των εργαζομένων