Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Με τη συμφωνία κυβέρνησης και Deutsche Telecom που εγκρίθηκε από τη Βουλή στις 18 Ιούνη 2008 ολοκληρώθηκε μια διαδικασία, που ξεκίνησε το 1996 όταν στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ και στόχευε στην παράδοση του τομέα των τηλεπικοινωνιών στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Οι επιπτώσεις θα είναι αρνητικές και για τους εργαζομένους στον ΟΤΕ και για τον λαό γενικότερα. Από τη στιγμή που το αγαθό της επικοινωνίας γίνεται εμπόρευμα, ο καπιταλιστής που το διαχειρίζεται θα προσπαθήσει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του και ο τρόπος είναι γνωστός, μείωση εργατικού κόστους – μείωση στις δαπάνες συντήρησης — αποφυγή επενδύσεων που δεν έχουν άμεσο κέρδος π.χ. περιοχές απομακρυσμένες και αραιοκατοικημένες – καθορισμό ελεύθερα του επιθυμητού κέρδους στα πλαίσια της αγοράς.
Στην καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε το κεφάλαιο επενδύει εκεί που προσδοκά ότι θα έχει μεγάλη απόδοση ανεξάρτητα αν το ποσοστό συμμετοχής του στην επένδυση είναι 25%, 49% ή 75%. Για την κερδοφορία φροντίζουν οι πολιτικοί εκφραστές των συμφερόντων του που διαμορφώνουν «ελκυστικές» συνθήκες για προσέλκυση επενδύσεων και αυτές είναι, οι αντεργατικοί νόμοι για κατάργηση δικαιωμάτων, η κατάργηση του 8ώρου, η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η κάλυψη οργανικών θέσεων με συμβασιούχους σε καθεστώς ομηρίας και ενοικιαζόμενους εργάτες.
Στον ΟΤΕ έχουμε εμπειρία. Πριν ολοκληρωθεί η παραχώρηση του ΟΤΕ στον Γερμανικό όμιλο είχε διαμορφωθεί το «ελκυστικό» περιβάλλον, και απομάκρυνση εργαζομένων που είχαν δικαιώματα είχαμε, και παράδοση έργου σε εργολάβους και ενοικιαζόμενους από ΟΤΕ-PLUS και συμβασιούχους και ωρομίσθιους και κατάργηση της μονιμότητας και προσωπικές συμβάσεις. Όλα αυτά ενταγμένα στην κατεύθυνση της Ε.Ε., που είναι υποταγμένα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου για την απελευθέρωση των αγορών, την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Στον ΟΤΕ οι εργαζόμενοι έχουν ακόμα μια εμπειρία ότι για να περάσουν αντεργατικά μέτρα με το μικρότερο πολιτικό κόστος χρειάζεται να βάλει πλάτη το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου και έτσι έγινε. Η πλειοψηφία του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ υπόγραψε μαζί με την εργοδοσία την κατάργηση της μονιμότητας, υπόγραψε συμβάσεις που δεν καλύπτουν τις ανάγκες των εργαζομένων, και δεν μπορoύν να κρύψουν την συμφωνία στη στρατηγική κατεύθυνση με τη προσπάθεια να ξεχωρίσουν προβάλλοντας τον ισχυρισμό της διατήρησης του δημόσιου ελέγχου οι του ΠΑΣΟΚ με τη διατήρηση από το δημόσιο του 33%, οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτούσαν με την πρόταση για 51%, ενώ για τη ΔΑΚΕ ήταν αρκετό η μη παραχώρηση του management.
Από τον αγώνα που δώσαμε μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Πέρα από το πλαίσιο που είναι το καθοριστικό για τη συσπείρωση δυνάμεων, οι κινητοποιήσεις που αποφάσισε η πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ, δεν ήθελαν να γίνει υπόθεση των εργαζομένων. Συγκεντρώσεις σε υπουργεία, καταλήψεις, πορεία στα δικαστήρια τις έκαναν υπόθεση μόνο μερικών συνδικαλιστών, ενώ είναι πασιφανές ότι τέτοιας έκτασης κυβερνητικές αποφάσεις μπορούν να μπλοκαριστούν ή και να ανατραπούν μόνο με μαζική αγωνιστική και συντονισμένη με άλλους κλάδους αντίσταση.
Οι εξελίξεις στις τηλεπικοινωνίες θα είναι ραγδαίες. Ο αδυσώπητος πόλεμος των εταιρειών για κυριαρχία στην αγορά, αύξηση του κέρδους και του μερίσματος των μετόχων, θα έχει θύματα και αυτά θα είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι απολύσεις, η ανασφάλεια, η χειροτέρευση των συνθηκών δουλειάς, η τρομοκρατία, οι χαμηλές αμοιβές είναι τα προβλήματα που θα έχουμε μπροστά μας μαζί με όλα τα άλλα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια όπως η ακρίβεια ,τα προβλήματα στην Υγεία και Παιδεία, η ανεργία των νέων.
Ήδη η οικογένεια του ΟΤΕ θρηνεί ένα νεκρό συνάδελφό μας, ενώ δεν έχει γίνει ουσιαστική μελέτη για επαγγελματικές ασθένειες στο χώρο μας.
Στη LANNET που οδηγείται σε αδυναμία λειτουργίας οι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν 2 μήνες, η VODAFONE προχωρά στη μείωση του προσωπικού της κατά 300 περίπου εργαζομένους. Ενώ οι άλλες δυνάμεις μιλάνε μόνο για τον ΟΤΕ, η Εσκ-ΟΤΕ πάντα μίλαγε συνολικά για τις τηλεπικοινωνίες.
Σήμερα φαίνεται πόσο ρεαλιστική είναι η θέση για τηλεπικοινωνίες, αποκλειστικά από έναν ενιαίο φορέα που να ανήκει 100% στο δημόσιο, να είναι κρατική λαϊκή περιουσία. Μόνο μέσα από έναν τέτοιο φορέα μπορείς να εξασφαλίσεις καλές και φθηνές υπηρεσίες για το λαό, με εργαζόμενους που να έχουν σταθερή και μόνιμη δουλειά και αμοιβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Θεωρούμε ότι αυτός πρέπει να είναι ο στρατηγικός στόχος του συνδικαλιστικού κινήματος και κάθε διεκδίκηση για τα καθημερινά προβλήματα, είτε είναι οι συνθήκες δουλειάς, είτε η διεκδίκηση ικανοποιητικής Σ.Σ.Ε., είτε η προστασία συναδέλφων από διώξεις ή ακόμα και απολύσεις να συνδυάζεται με αυτόν τον στόχο. Με τον αγώνα μας μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις, ανάλογα με τους συσχετισμούς στην αντιπαράθεσή μας με τους εκμεταλλευτές μπορεί να τις διευρύνουμε ή και να χάσουμε κατακτήσεις. Κατοχύρωσή τους όμως θα έχουμε αν ανατρέψουμε το εκμεταλλευτικό σύστημα και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της εργατικής τάξης.
Σας καλούμε λοιπόν να στηρίξετε πολιτικά και συνδικαλιστικά τις ταξικές δυνάμεις. Στον καθημερινό αγώνα, στις εκλογές των σωματείων που σε λίγο ξεκινάνε, ζητάμε να μας ενισχύσετε και μαζί να παλέψουμε για τα δίκια μας.
Τέρμα πια στις αυταπάτες.
Ο αγώνας θα συνεχισθεί. Η στάση του καθενός μας θα παίξει σημαντικό ρόλο για την έκβασή του.
