Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι Εργαζόμενοι

Συναδέλφισσες / συνάδελφοι

Ο αντιλαϊκός τυφώνας των τελευταίων μηνών αποτελεί την υλοποίηση όλων των προαποφασισμένων και διαμορφωμένων πλαισίων με εντολή της ολιγαρχίας της Ε.Ε. , που χρόνια τώρα είχαν ψηφίσει στη χώρα μας (1992) και εφαρμόζουν τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου. Είναι μέτρα εφαλτήριο για τα κέρδη του Κεφαλαίου. Δε είναι προσωρινά , λόγω κρίσης, αλλά μόνιμα.

Κανείς δεν πιέζει την Κυβέρνηση να πάρει αυτά τα μέτρα, ούτε την ηγεσία της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ που τα στηρίζουν. Όλοι μαζί συμπορευόμενοι με την Ε.Ε (μέσα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική της Λισαβόνας), την ΕΚΤ και το Δ.Ν.Τ. κάνουν πράξη την απαίτηση του Κεφαλαίου για φτηνή εργατική δύναμη, διαμορφώνοντας στρατιές φτηνών εργαζομένων.

Το επόμενο διάστημα η άρχουσα τάξη με τους πολιτικούς υπηρέτες της, τους φιλοευρωενωσιακούς φίλους της και τα υπερατλαντικά αφεντικά της, δε θ’ αφήσουν “πέτρα πάνω στην πέτρα “…

Το μνημόνιο που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 5/5/2010 από την Κυβέρνηση, το ΛΑΟΣ και το σιγοντάρισμα της Ν.Δ. είναι μόνο η αρχή. Θα ακολουθήσουν κι΄ άλλα. Υπάρχει σχεδιασμός μακράς πνοής για να κατακρεουργηθούν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη με μπροστάρηδες τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, το ΣΕΤΗΠ, την ΕΣΚ-ΟΤΕ, έχουμε μακρόχρονο αγώνα μπροστά μας.

Ξέρουν, ότι δε θ’ αφήσουμε τους εργαζόμενους να καταπιούν αμάσητη… όλη την ιδεολογική τρομοκρατία του τελευταίου διαστήματος και δε θα σκύψουν το  κεφάλι για να σωθούν τα κέρδη της ολιγαρχίας.

 Όταν ο Υπουργός εργασίας λέει «Τα μέτρα λαμβάνονται για να σωθούν οι συντάξεις και οι παροχές για τις τωρινές και τις μελλοντικές γενιές»… Εννοεί σταδιακή αλλά οριστική ΄΄απαλλαγή΄΄ του κράτους και της εργοδοσίας από τη χρηματοδότηση των Ταμείων. Αυτό επιτάσσει ο ρεαλισμός του Κεφαλαίου, αφού τα δις ευρώ που χρωστούν οι μεγαλοεργοδότες στα Ταμεία, τους χαρίζονται από την Κυβέρνηση, ενώ από το τζογάρισμα των αποθεματικών που ενισχύεται με το νέο ασφαλιστικό, έχουν αφαιμαχθεί κόποι ολόκληρων γενεών εργαζομένων.

Όταν λέει «Οι ασφαλιστικές παρεμβάσεις πραγματοποιούνται για να αρθούν οι αδικίες εντός του συστήματος»… εννοεί ότι καταργείται ο κοινωνικός χαρακτήρας, αφού η δραματική μείωση των συντάξεων και το πετσόκομμα των παροχών σε Υγεία και Πρόνοια, θα αναγκάζει τον εργαζόμενο να δίνει περισσότερα χρήματα για να καταφέρει να διασφαλίσει … κάτι παραπάνω από τα 400 – 500 ευρώ που θα δίνονται μετά το 65 – 70 έτος της ηλικίας του.

Όταν λέει κοινωνική ισότητα – ίσες ευκαιρίες.  Εννοεί κατάργηση αναπηρικών συντάξεων, των ΒΑΕ, και εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών με τους άντρες, αγνοώντας υπαρκτές βιολογικές διαφορές, δηλαδή αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης για τις εργαζόμενες γυναίκες 5 – 17 χρόνια.

Όταν ο Υπουργός εργασίας λέει ΄΄τέλος στην εργασιακή ζούγκλα΄΄, εννοεί ότι όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να περιμένουν διαθεσιμότητα, απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, απασχολησιμότητα για 3-4 μέρες, διευθέτηση του χρόνου εργασίας όποτε και όταν χρειαστεί ο εργοδότης… δηλαδή κατάργηση της πλήρους και σταθερής εργασίας, κατάργηση των ΣΣΕ, τριετές πάγωμα μισθών, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των εργοδοτών.

Όταν ο Υπουργός λέει για δίκαιη φορολόγηση για όλους με τολμηρές αλλαγές. Εννοεί τεράστιες φοροαπαλλαγές, μείωση από 25 στο ..20% του συντελεστή φορολόγησης των κερδών του Κεφαλαίου και περαιτέρω αύξηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης για το λαό.

Όταν ο ΣΕΒ ζητά διαρθρωτικές αλλαγές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις όσων ΔΕΚΟ δεν είχαν δοθεί ακόμα βορά στα νύχια των ιδιωτών ( ΟΣΕ, ΟΑΣΑ,ΕΥΔΑΠ,ΕΛΤΑ) όπου θ’ αλωθούν όλα τα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτές.

20 χρόνια έστρωναν το έδαφος οι πολιτικές της Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ. Στον ΟΤΕ γνωρίζουμε πόσο μεθοδευμένα ξεκίνησε το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου με Νόμους της Ν.Δ. και μετά επί ΠΑΣΟΚ. Από τη μια μετοχή φτάσαμε στο 67% και στην πλήρη ιδιωτικοποίηση και παράδοση του στην D.T. από τη Ν.Δ.

Οι κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια έχουν βρει άξιους συμπαραστάτες , «κυβερνητικούς βραχίονες», τις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ που με την ανοχή και τη συναίνεση τους, έβαλαν ταφόπλακα σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, συμβάλλοντας στη νομιμοποίηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, υπονομεύοντας ουσιαστικά το αίτημα για μόνιμη, πλήρη   και σταθερή εργασία.

Σ’ αυτά τα χρόνια το προσωπικό μειώθηκε (εθελουσία 2005, κίνητρα αποχώρησης), οι ελαστικές σχέσεις εργασίας καθιερώθηκαν και η υπερεντατικοποίηση της εργασίας επιβλήθηκε.

Συνάδελφοι/ σσες,

Η Διοίκηση του ΟΤΕ γνωρίζοντας «από μέσα» την πολιτική που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση στις αρχές του χρόνου απαίτησε να επιβάλλει τους δικούς της όρους για την υπογραφή ΣΣΕ. Συμπορευόμενη και απόλυτα ταυτισμένη με τις κυβερνητικές επιδιώξεις, ζήτησε με προκλητικότητα άρση της μονιμότητας για να προχωρήσει σε απολύσεις, μείωση αδειών ασθένειας, μείωση και κατάργηση επιδομάτων, αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των υπερωριών με εφαρμογή της υπερεργασίας. και παράλληλα προχωρά στην υλοποίησή τους  με το έργο των ΄΄περίφημων΄΄ 7 projects. Στόχος η διατήρηση του υψηλού ποσοστού κερδοφορίας μέσω της μείωσης του εργασιακού κόστους

Όποιος πιστεύει ακόμη ότι η πιθανή αλλαγή της σημερινής Διοίκησης θα αλλάξει τον τρόπο προσέγγισης των εργασιακών θεμάτων και ότι δεν θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την γενικότερη πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης και τις απαιτήσεις του ΣΕΒ , είναι τουλάχιστον … ΄΄αφελής΄΄ .

Συνάδελφοι / σσες,

Είμαστε στο πιο κρίσιμο σημείο για τη ζωή και το μέλλον μας αλλά και των παιδιών μας. Πρέπει τώρα να οργανώσουμε τον αγώνα μας και την πάλη μας ενιαία, συντονισμένα με τα ταξικά συνδικάτα στο χώρο, το ΣΕΤΗΠ, την  ΕΣΚ-ΟΤΕ που σταθερά, με συνέπεια και αταλάντευτα, με πλαίσιο διεκδίκησης , παλεύουν για τα δικαιώματα και τις  κατακτήσεις των εργαζομένων, που να ικανοποιούν τις πραγματικές μας ανάγκες.

Να γυρίσουμε την πλάτη στις απαιτήσεις των εργοδοτών, του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, που λειτουργούν ως ΄΄δούρειοι ίπποι΄΄ του κεφαλαίου μέσα στο εργατικό κίνημα.

Με πρωτοβουλίες συσπείρωσης και οργάνωσης και ενέργειες αντεπίθεσης, χωρίς καμία συναίνεση  οργανώνουμε τον αγώνα το επόμενο διάστημα που είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα χειροτερεύουν.

Γνωρίζαμε και μέσα από την πείρα του αγώνα μας θα φαίνεται όλο και πιο καθαρά, ο δρόμος της οριστικής λύσης των προβλημάτων. Δεν είναι μονόδρομος η πολιτική υπέρ της ΄΄ανταγωνιστικότητας΄΄ της ΄΄επιχειρηματικότητας΄΄  που στρέφεται κατά των εργαζομένων και του λαού. Υπάρχει διέξοδος. Άλλος δρόμος ανάπτυξης για τα συμφέροντα του λαού.

Είναι η πολιτική που εμείς υπερασπιζόμαστε, για 100% κρατική – λαϊκή σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως είναι και οι Τηλ/νιες, που με βάση έναν πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο θα οργανώσει το κοινωνικό αγαθό των τηλ/νιων στην υπηρεσία το λαού και τις ανάγκες του και θα διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας μας σε αυτές!