«Η κοινωνική ασφάλιση είναι μια κατάκτηση των εργαζομένων, των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών, των αγροτών, όλων των αδύναμων λαϊκών στρωμάτων και αφορά ένα συνολικό πλέγμα προστασίας και αλληλεγγύης που αφορά σχεδόν το σύνολο της ζωής μας. Από τις συντάξεις γήρατος και τα επιδόματα πρόνοιας μέχρι την φροντίδα της υγείας, ακόμα και αυτά τα μέτρα προστασίας της σωματικής ακεραιότητας γνωστά και ως μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ (νόμος Σιούφα, νόμος Πετραλιά), του ΠΑΣΟΚ (νόμος Ρέππα) και τελευταία του ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο λαιμητόμο του Κατρούγκαλου, ξήλωναν αυτές τις κατακτήσεις, προσφέροντας τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων με διάφορους τρόπους, βορά στο κεφάλαιο. Πότε με εισφοροαπαλλαγές, πότε με το χρηματιστήριο, πότε με τη χρήση των αποθεματικών για θαλασσοδάνεια, ακόμα και με το περίφημο PSI που κατακρεουργήθηκαν τα αποθεματικά για να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες.
Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε εξέφραζε την πάγια επιδίωξη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων για ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης με στόχο να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στα τεράστια κέρδη που μπορούν να αποκομίσουν στους συγκεκριμένους τομείς. Θέλουν δηλαδή η κοινωνική ασφάλιση, από υποχρέωση του κράτους να παρέχει τα αυτονόητα για τον 21o αιώνα με τις τεράστιες τεχνολογικές δυνατότητες και επιστημονικές ανακαλύψεις, να μετατραπεί σε ατομική υπόθεση για τον καθένα.
Τι σημαίνει, όμως, ατομική υπόθεση; Σημαίνει ότι ένας νέος σήμερα με το δείκτη της ανεργίας κολλημένο στο 40% και τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας να τείνουν να αντικαταστήσουν τις σταθερές δεν θα καταφέρει σχεδόν ποτέ να ανταποκριθεί ώστε να έχει πλήρη κάλυψη όλων των αναγκών του, είτε για σύνταξη γήρατος, είτε για πρόσβαση σε υπηρεσίες πρόνοιας και υγείας. Στα υπάρχοντα ιδιωτικά ασφαλιστικά συμβόλαια απαιτείται σχεδόν άλλος ένας μισθός, πολλές φορές και παραπάνω αν πάρουμε υπόψη μας τον κατώτερο. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι αυτοί που έχουν να πληρώσουν αδρά είναι μια ισχνή μειοψηφία. Οι υπόλοιποι θα προσεύχονται μην τους κάτσει “καμιά στραβή” στους ίδιους και τις οικογένειες τους, στο σύνολο της ζωής τους, όπως για παράδειγμα κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, γιατί τότε δεν θα τους φτάνει ακόμα και να ξεπουληθούν οι ίδιοι. Γιατί ακόμα και αυτά τα ομαδικά ασφαλιστήρια που “παρέχουν” ορισμένες επιχειρήσεις, ισχύουν μόνο για όσο είναι κανείς σε θέση να δουλεύει. Ο κύριος λόγος που το κάνουν φυσικά είναι για να εξασφαλίσουν φοροαπαλλαγή και να επηρεάσουν στη συνείδηση των εργαζομένων για τα “οφέλη” της ιδιωτικής ασφάλισης. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τις καλύψεις ακόμα και αυτής της κατακρεουργημένης κοινωνικής ασφάλισης.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ, με τη φόρα της εφαρμογής όλων των απαιτήσεων του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι ήρθε η ώρα της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή τη φόρα πρέπει να της κόψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, που ήδη πλήττονται από αυτή την πολιτική. Χωρίς καμία αναμονή, τώρα οργανώνουμε τον αγώνα ενάντια σε αυτό το νέο κύκλο επίθεσης ξεκινώντας με το συλλαλητήριο στις 30/11».
Your article helped me a lot, is there any more related content? Thanks!